جمال‌الدین اکرمی، نویسنده، تصویرگر و شاعر ادبیات کودک و نوجوان، در تولد 55سالگی‌اش از خودش می‌گوید.

به گزارش خبرنگار ادبیات خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، جمال‌الدین اکرمی متولد سال 1336 از ابتدا به کارهای هنری علاقه‌مند بود. نقاشی را با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان شروع کرد و سال 55 بود که به عنوان مربی نقاشی کانون در شهرهای گیلان و اصفهان مشغول به کار شد.

خود درباره آن روزگار می‌گوید: چهار، پنج سال مربی کانون بودم و از سال 64 در همکاری با آقای رضا روحانی، مدیر وقت واحد تولید کانون، سرگرمی‌های سازنده را راه انداختیم. «مجموعه دوباره نگاه کن» از مهم‌ترین دستاوردهای آن سال‌هاست و با کمک سنگ‌ها‌ و برگ‌ها، به بچه‌ها می‌آموختیم که چگونه می‌توان با دوباره نگاه کردن از پیش پاافتاده‌ترین چیزها، زیباترین‌ها را آفرید.

اکرمی مدتی نیز به عنوان مدرس هنر نقاشی در کنار مربیان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به تقسیم کردن تجربه‌های کاری خود پرداخته است. او به شدت بر این باور است که در کارهای گروهی تجربه‌هایی نهفته است که باید این تجربه‌ها را با نکته‌های تربیتی و آموزشی پیوند زد.

کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان یگانه مأوای دوست‌داشتنی اکرمی نبود. از کیهان بچه‌ها می‌گوید و از پاتوقی که در هم‌نشینی با افرادی چون شکوه قاسم‌نیا، جعفر ابراهیمی‌، اسدالله شعبانی و... آن را تجربه کرده است.

اولین کارهای تألیفی جمال‌الدین اکرمی سال‌ 67 به چاپ رسید. طبع روان او باعث شد تا نخستین کارهایش به مجموعه اشعارش اختصاص پیدا کند. «اسب سفید چوبی» و «آهای آهای بهاره» عنوان اولین مجموعه‌ شعرهای این شاعر و نویسنده است؛ شعرهایی که عمدتا ویژه کودکان پیش‌دبستانی سروده شده‌اند. اولین داستان‌هایش را با فاصله‌ای کوتاه و آن‌چنان که خود می‌گوید در همکاری با طاهباز به چاپ رساند. «گل دوستی»، «فاخته تنها‌» و مجموعه «کمی با هم بخندیم» در زمره این آثار است.

او درباره مجموعه «کمی با هم بخندیم» می‌گوید: در آن زمان نوشته‌های طنز چندان در جامعه شکل نگرفته بود. من با ترجمه این کتاب از ملل مختلف که با شخصیت‌هایی مشابه ملانصرالدین همراه بود، کودکان را به خندیدن دعوت کردم. تجربه خوبی بود و از این کتاب به شدت استقبال شد. امروز اکرمی پس از تجربه در کارهای تصویرگری، سرایش شعر ‌، تألیف کتاب و ترجمه به سراغ پژوهش رفته است؛ پژوهش‌هایی که از آن‌ها با عنوان سنگین و نفس‌بر یاد می‌کند. اولین کتاب پژوهشی او با عنوان کودک و تصویر (1) سال 83 توسط نشر مدرسه راهی بازار شد و دومین کتاب از همین مجموعه در سال 90 با همت انتشارات سروش به بازار کتاب راه پیدا کرد.

می‌گوید: این کتاب‌ها منابع خوبی برای دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد است و ما در حوزه تألیف کتاب‌های منبع تصویرسازی کارهای کمی انجام داده‌ایم.

او در حال حاضر کتاب دیگری را از این مجموعه با عنوان «کودک و تصویر» (3) که به معرفی‌ چهره‌های درخشان تصویرگری در ایران از دوره چاپ سنگی تا کنون می‌پردازد، در دست نگارش دارد.

اکرمی در 55سالگی همچنان از آرزوهایش می‌گوید، از این که باید نوشت، خواند و تصویر کرد. مهم‌ترین آرزویش راه‌اندازی مجدد جشنواره تصویرگری کتاب‌های درسی است؛ جشنواره‌ای که سه دوره برگزار شد و به یک‌باره خاموش.

منبع: ایسنا